Bir deli kadın gördüm düşümde;
Çocuğu elinde.
Küçük, minnacık, masum bir çocuk bir delinin elinde.
Belki de...
Bir kat ördüler aramıza.
Hem bilincimizde, hem de gerçekliğimizde.
Bizlerin delileri unuttuğu yerde,
Çocuklarımız kucağımızdan, ellerimizden uzakta;
Cansız vücutları ezilmiş, canavarların diktiği binaların kalıntılarında.
Deli kadının yanına gittim düşümde;
Bilgelik değildi beklediğim.
Sadece bir soru; "Tuvalet nerede? Akıllılar dünyasının
tüm pisliklerini dökeceğim de."
Buyur etti beni evine; tek başına yaşadığı, çocuğuna sımsıkı
sarıldığı evine.
Çocuğu gitmezdi okula
Ne olacağı belli miydi ondan uzakta?
Deliydi ne de olsa...
Uyandığımda buradaydım, kendini akıllı sayanların dünyasında.
Çok geçmedi manşetlere baktım tüm gazetelerde.
Hepsinde tek bir cümle;
"Seçim Yatırımı Olarak Yapılan Okul Çöktü!"
Yakılası gazeteler, yıkılası bir dünya
Kafasına vura vura öğretilen bir millet.
Bilinçsiz akıllıların delilerle arasına çizdiği o keskin sınır.
Delilerin dünyasındaki huzur.
Şimşekler çakıyor beynimde.
Her yerde ayrı bir düşünce.
Çıkarın beni bu ülkenin yıkıntılarından, bu dünyanın kokuşmuş
insaniyetsizliğinden.
Ayna tuttum kendime.
Karşımda ben, karşımda o
Elinde bir çocuk, üzgün, korkak, kendiyle...
Ceyda Taşdelen
02.05.03
01.05.2003 Bingöl Depreminde Ölen Çocukların Anısına
Geri
